eteğimde kırmızı çiçeklerle
Kamu Spotu: Dağınık düşünceler bulutunun üzerinde gezindiği bu yazıda her şey düşündükçe birbiriyle anlam bütünlüğü oluşturuyor! Sevginin ansallığı vuruyor kanımca bizi. İsmini kutsadık diye bitmez sanıyoruz sevgileri. Halbuki kabullensek duyguların da tükenebildiğini ve an'a özel olduğunu çok daha tadını çıkarabilirdik bu gezegenin. Telaş bizi kör ediyor. Ben her zaman bir melodide ya da gözlerimi dolduran bir kokuda bulacağım sevgilerimi, kendime söz. Hepsini kabul edeceğim duyguların. Sevgiye benziyor diye sevgi sanmayacağım, sanarsam da kızmayacağım kendim dahil kimseye. Eğer müzik olmasaydı bu bloğa yazı çıkmayacaktı sanırım. :) Ama çok güzeller ve bence kimsenin hissetmediği bambaşka şeyler hissediyorum dinlerken. Belki verdiğim anlamlardan olduğunu düşüneceksiniz fakat ben bunun büyülü olduğunu savunacağım. Müzikte de derin bir sevgi saklı. Mesela şu an Mavi Gri'den Dünyanın En Güzel Kızı'nı dinliyorum tekrar tekrar. Her bir nota dev bir sinemadaymışım gibi görüntü...