Özlem Yeşilelma

  İnsanın anılarından değerli neyi vardır ki? Dün bir dizide çok sevdiğim bir şarkı çaldı ve beni yakın tarihime; anılarıma götürdü. Yaşarken kıymetini mi bilemedim yoksa o kadar güzeldi ki düşünmeye bile vaktim mi olmadı bilmiyorum. Keşke daha fazla vakit geçirebilseydim orda diyorum, keşke daha birçok anım olsaydı. Ama acaba o zaman da kıymeti mi olmazdı? Her şey gerçekten tadında mı güzel acaba?  Furkan ve Ali ile bulaşık yıkarken, masaları silerken, kat kontrolleri yaparken, depoda sufle pişirirken... Hep bu şarkı çalıyor, ah! Ne anılar ne anılar var... Başlarda sakin geçen akşamlar sonradan nasıl da kalabalıklaştı. Nasıl da bir içeri bir bahçeye koşuşturuyorduk elimizde tepsilerle. Ne kadar yorulduk, belimiz ağrırdı bulaşık yıkamaktan. Şikayet de etsek de o kadar mutluyduk ki. Neredeyse hiçbir kaygımız yoktu. Elbet o zamanlarda sorsanız neler neler sayardık problem olarak. Ama şimdi bakıyorum da hiçbirinin önemi yokmuş ki. Kendimizi avutacağımız, meşgul olacağımız bir ort...

kendime doğum günü hediyesi: 17. ne çok hatalarım oldu kendime, büyük haksızlıklar ettim muhtemelen. yanlışlar yapıyorum evet, bazen kendimden kaçmak istediğim bile oluyor. her şeye rağmen kendimi çok seviyorum. varolduğum benliğimi tüm içtenliğimle kucaklıyorum. kendimden başka hiçbir ruhta, hiçbir bedende, hiçbir hayatta, hiçbir ailede daha mutlu olamazdım. eğer seçme şansı verseler yine kendimi seçerdim. bence kendini sevmek de tam olarak budur. her seferinde aynaya baktığında ''seni seviyorum'' diyemez insan, her an kendini mutlu hissedemez, şükredemez. ama kendinden başka hiçkimsenin bedeninde varolmak istememek kendini sevmektir. belki geçtiğimiz yıl, 16. yaşım, en güzel yaşımdı; belki 17. yaşım en kötü yaşım olacak, belki en iyisi olacak. bunu kimse bilemez. ama benim bildiğim ve de bildiğim için çok şanslı hissettiğim bir şey var: şu an hayatımın en güzel anı. sevdiğim herkes yanımda, her şey yanımda, beni üzen kimse, hiçbir şey yok hayatımda. her şeye sahibim, ...